Drager/verzamelaar
Er zijn manieren om op een bedrand te gaan zitten.
Zoals toen je vertelde hoe het begon met te grote truien
rond een buik tot een buidel maken.
Iedereen erin willen passen en vooral de liefde
samengeklit in een vuist: houden van
betekent tot voorbij de houdbaarheidsdatum
een ander dragen en vragen naar de dichtheid
of ze rekbaar tot het dierbare
zelfs hoorbaar is in een schelp. Net als handen
wrijven over andere handen omdat ze meer willen:
verzamelen en vooral niet loslaten.
Nele Bruynooghe
Nele Bruynooghe (Opwijk, België) wil ‘kijken met ogen die schrijven’ en wat ze schrijft ‘als speelgoed in de handen van een lezer leggen, om eraan te trekken en te duwen en verwonderd te zijn over wat er allemaal kan’. Ze leerde op die manier te kijken door haar studies taal- en letterkunde en haar ervaringen als leerkracht Nederlands. Poëzie van haar hand verscheen op Meander magazine (eervolle vermelding Rob De Vos-prijs 2020), MUGzine en Het Gezeefde Gedicht.