een kind knijpt haar ogen dicht tegen de schittering op zee
ze hoest betonstof op na een nacht onder de verschoven dakplaat
achter de ooit bloeiende deur, daar waar haar pop een voet mist
en een oog losjes bungelt

niemand breekt met twee handen gemakkelijk de loop van een geweer
of leegt het magazijn, gevuld met het schuiven van andermans grenzen

wie durft een loopgraaf uit te gummen op de kaart
wie durft een alleenstaande muur te verwarmen
wie durft nog in de wieg te kijken naar een wit lakentje

de vraag blijft rijzen: wie handelt nú en is bereid een brood te bakken
om kleine monden te vullen, wie is in staat een poppendokter te vinden
voor het dichten van een oogkas