Verrezen in je armgewelf, verend, meegevend,
gedempt dampend

in een pompend warm hart
met ademende wanden

me gedrenkt
aan je kloppende hals

zachtheid

als scharlaken poeder
op mijn huid gelegd

bakstenen tot stof geschuurd
met fluwelen wangen

stenen opgegraven
uit mijn lichaam, water aangedragen

vlees tot leem gekneed
alle leemten opgevuld.

Stil!

Wat kunnen we nog meer verpulveren
tussen lila oogleden?

Trillend,

lillend
in onontgonnen grond

tot onderaardse rivieren, tot de nacht,
tot de vloed, met open ogen –

Mhiera den Blanken