Snelweg

daar wil ik wonen, aan de snelweg
er schuin boven, half eroverheen hangend
met het balkon

waaronder vrachtwagens vanuit Polen langs denderen
ik denk naar Noorwegen, of zo

ze trillen door de keuken, terwijl ik thee zet
zie ik ze scheuren, monotoon
meters maken langs de bank

terwijl ik mijn handen warm aan de hete vakantiemok
dichtbij en onaantastbaar ver
zal de chauffeur door rook bewegen

dit punt als open tunnel zien waarin zicht zich niet hoeft aan te passen,
onverstoorbaar door me heen raast
in een oogwenk, niet kijkend

naar m’n kookeiland of tv
niet naar mij
maar naar Noorwegen

Uitzicht op een stoep

Ze zijn zeldzaam, maar bestaan echt – mensen die geen haast hebben.
Als je ooit tijd hebt, moet je er eens voor gaan zitten. Niet in een café,
daar gebeurt te veel. Niet in een museum, daar gebeurt te weinig.
Dat telt niet. In het slome huist dan namelijk een doel.

Dit is anders. Let maar op. De beste plek is een slaapkamer met uitzicht
op een stoep. Wees niet gejaagd. Denk niet: dat doe ik effe. Ga ervan uit
dat je enkele dagdelen investeren moet – het is vooral wachten.

Soms, heel soms heb je direct geluk. Zoals nu. Daar komt er eentje, in de verte.
Een gezonde! Dat is het leukst. Met voeten en benen die het prima doen
en toch langzaam bewegen. Niet te vroeg thuis willen zijn. Een dwalend hoofd
kijkt om zich heen.

En denkt: als ik trager loop, sta ik stil. En da’s een beetje vreemd.