Jas
Ik vond een jas die jij had weggesmeten,
verstoft, verkleurd, met zelfs een oude pinpas.
Het leek gewoon of je voor even terug was
om ’s nachts de koelkast weer eens leeg te eten.
Je was ontploft, een blonde bom hormonen
een grote schreeuwmuil zonder mededogen,
toch vol van liefde, alles opgezogen,
je barstte uit het huis dat wij bewonen.
Ik ben alleen – dus niemand kijkt – en trek
hem aan, je jas, die ik toch geenszins pas,
die ruikt naar zweet, goedkoop parfum en zout.
Je danst met mij als ik mijn armen strek
en vult het huis alsof je hier nog was.
Ik pulk een winegum los van tien jaar oud.
August Winter
August Winter (1972) is sinds 2023 op vrolijke ontdekkingstocht door de wereld van fictie. Met korte verhalen was hij finalist van de schrijfwedstrijd Querido Academie / Schrijven Magazine 2024 en behaalde hij de longlist voor de Renate Dorrestein Prijs. Dit is zijn eerste, vooralsnog enige gedicht.