de gevel spaart ramen uit, rechthoekige ogen
door blinden doorstreept, een vlak gezicht
dat niet uitdrukt wat het binnenhoudt
en wie hier woont, een paar in broze balans
in de koelkast bewaren ze ronkende geheimen
ze hernieuwen hun energie, regelen de passie
met de thermostaat, gelijke dagen kruipen vlijtig verder
als mieren, een breuklijn loopt door de vloer
het huis verzakt, ieder vecht voor zijn deel
ze schuiven aan tafel voor een bestand
grijze gewoonten houden het nest heel

Wim Vandeleene